BRACHBANTUM

BRACHBANTUM

Pagi Bracbantensis primo sit mentio in Vita S. Gudilae Virginis, quae in eo pago Brabatensi corrupte dicto nata esse dicitur, regnantibus Dagoberti filiis Sigibertô atque Chlodoveô: Gudila autem hodieque Brucsellae in Brabantia colitur. Brachbanti vel Bracbanti in Vita S. Hucberti Tungrensis Episcopi fieri quoque mentionem video: quo ANtistes, administrante Regna Francorum Carolô Martellô per rotam Arduennam, Taxandriam atque Brachbantum vel Brachbante templa diruisse, fregisse statuas, Ecclesias struxisse dicitur. In literis Domini Ludovici Imperatoris de divisione Regni sui inter filios, Bragbeutum vocatur, poniturque inter Arbaniam et Franderes seu Flandriam. In Divisione Regni Lotharii a Ludovico et Carolo Regibus annô 870. facta. quae Capitulis Caroli Cali Francor. Regis, et Annalibus Bertinianis mserta est. Bracbantum nuncupatur, et ponitur inter Toxandros et Camaracenses; quatuorque habere Comitatus dicitur, his verbis: Comitatum Toxandrum: in Bracbanto Comitatus 4. Camaracensim. Ex quo intelligitur, Btracbantum vel Bragbentum satis amplum et spatiosum exstitisse, cum in eo quatuor fuerint Comitatus vel minores pagi. Sigebertus in Chronico Brachbantum appellat in rebus anni 633. in anno 1005. semel ac iterum provinciam Bracbatensem mendose pro Bracbantensem, ut saepe alias; (quemadmodum et Brachantum non raro scriptum aut excusum reperitur pro Bracbantum) in anno 1059. pagum item Bracbatensem aut Brachatensem. In pago (inquit) Bracbatensi iuxta Tornacum, celebri proeliô inter se concurrunt. Turnacum igitar civitas Bracbanti tum erat, quae nunc Flandriae attribuitru, non Brabantiae: quod et docet Anselmus in Chronico, bisce in anno 1113. verbis In pago Bracbatensi crica Tornacum nix tanta cecidit, ut et silvas fregerit. Ganda quque Bracbanti olim fuit,quae nunc est Flandriae. Certe in literis Ludovici Aug. vocatur Einhardus Abbas es Monasterio, quod dicitur Ganda, quod situm est in pago Brachbatense, constructum in

honore S. Petri, ubi etiam S. Bavo corpore requiescit. Sigebertus incolas Bracbanti sive Bracbantenses, Bratuspantes nonnumquam vocat, nomine Bratuspantii oppidi Bellovacorum, quod apud Caesarem reperitur, inepte genti a Bellovacis valde remotae attributo. Cerre Anssridum quendam memorat annô 997. Comitem Bratuspantium, qui fuerit postea Traiectensium Episcopus: et in anno 1012. Heinricus (inquit) Imperator Godefridum Ducem in fines Bratuspantium mittit ad obsidendum castrum Lovanium. Est autem Lovanium hodieque in Brabantia. Sic et Anselmus in anno 1134. congregarionem Malisnensis Ecclesiae, quae est in Bracbanto, commemorans, satis indicat tum Malisnas vel Massinas Bracbanti ita fuisse, ut sunt hodieque Brabantiae. A' Bracbanto ethnicon fit Bracbantensis; a Brabantia Brabantus, et plerumque Brabantio in recentioribus nostris annalibus: unde hodieque Brabantiae incolae vocantur Brabancons. Bracbantum, quae Brabantia Latinis scriproribus recentioribus; Nostris le Brabant ex parte nuncupatur, olim ab Alosto et Ganda usque ad Turnacum; aut etiam usque ad Condate pertinebat, si qua Miraeo fides habetur. Bracbantum autem, ut et Austerbantum vel Austrebantum; et Testrabentum vel Testrebantum nomina sunt Germanica a Francis natione Germanâ pagis regionibusve olim imposita. Limes enim Germanice bant dicebatur. Regionum limites ac confinia linguâ suâ vocari Bant ait Wendelinus Belga: qui Testrebantum (Testerbant) Taxandriae limitem interpretatur;

Austrebantum (Osterbant) ortivum limitem dioeceseos Camaraeensis; Bracbantum (Brackbant) Arboricorum limitem quasi Arborickbant, Ego Bracbantum ad quosvis alios porius quam ad Arboricosretulerim. qui nulli usquam sunt, cum apud Procopium Arborychorum nomine corruptô Armorici proculdubio designentur. Austrebantum autem ortivum Neustriae limitem interpretari convenit. Erat enim hic pagus, ingentium olim Regnorum Austriae Neustriaeque sub vostris Regibus terminus, ab Austria Scaldi flumine divisus, et in extremis Neustriae finibus positus. Hadr. Vales. Notit. Gall.